Author: Alagyozyans

(Համերգ Արամ Խաչատրյանի անվան Մեծ Համերգասրահում 1 նոյեմբերի 2006 թ.) Խոսք` Արթուր Մեսչյան, Երաժշտություն` Արթուր Մեսչյան Երբ օրերն անցած ճանճի պես մեխվում են Քո օրացույցի դեղին էջերին, Ամիս առ ամիս անիմաստ թափվում են Տերևների պես Քո կյանքի ծառից… Երբ ժամացույցի լարված զսպանակը Կացինն է ճոճում Քո պարանոցին, Անցյալը դանդաղ իմաստազրկվում է, Ներկան էլ թմրած` Քո ոտքի տակին… Կյանքը անիմաստ իմաստազրկվում է, Երբ վերածվում է անվերջ պայքարի, Պայքարն էլ ավաղ իմաստազրկվում է, Երբ վերածվում է կյանքի իմաստի… Իմաստը կորցրած դատարկ պատվանդանը Սպասում է հաջորդ կուռքի քանդակին, Երբ տապալվում է կանգնած արձանը, Ժամանակը միշտ վիժում է նորին… Փողոց ու այգի իմաստազրկվում են…

Read More